เมื่อมีเกิด ก็ต้องมีดับลงไป

ทำไมกันนะ? พวกเราถึงถูกระบุไม่ให้ทราบวันตายของตัวเองเพราะว่ามันจะมีผลให้พวกเรา ไม่สนใจทุกสิ่ง รวมทั้งรองรับในสิ่งที่ต้องการของตน อีกทั้งในทางดีแล้วก็ทางเลวอย่างนั้นใช่หรือเปล่า

แล้วก็ในเมื่อพวกเราไม่รู้เรื่องว่าเมื่อไร…มาจัดแจงคอยรับวาระสุดท้ายของพวกเราดีมากกว่า เอาแบบว่าถ้าหากตายวันพรุ่งก็จะได้นอนตาหลับ กำเนิดโชคดีไม่ตายขึ้นมาพวกเราก็จะได้กำไรสำหรับเพื่อการ อยู่ต่อเพื่อทำสิ่งดีที่ยังค้างคา 

และก็อีกหลายท่านนิยมกิจกรรม ‘ฆ่าเวลา’ … สโลว์ไลฟ์ ชีวิตมันว่างจัด ขนาดจำเป็นต้องนั่งฆ่าเวลากันเลย บอกตรงๆมองเห็นและก็ เอ้อ ว่างจังนะ แล้วพาผู้ที่รักมึง อุปถัมภ์ค้ำชูแกมาอ่ะ ไปไหนให้เค้าสุขสบายไหม?

พวกเราเป็นไปไม่ได้ทราบเลยว่าจะมีชีวิตได้อีกนานมากแค่ไหน พวกเราจะตายเมื่อใดก็ได้ ดังนั้นในทุกๆวันที่พวกเรายังมีชีวิตอยู่ ยังหายใจอยู่ “ชีวิตเป็นของที่ล้ำค่ามากมายๆ”

ที่กล่าวมาทั้งหมดเนื่องด้วย วันนี้เป็นวันที่ทราบข่าวว่าพี่ที่ทำงานเก่าคนนึงได้เสียชีวิตลง เป็นความรู้สึกช็อก ถึงเราจะไม่ได้สนิทกัน แต่การพูดคุยกันแต่ล่ะครั้ง พี่เค้าเป็นคนที่ตลก สนุก คุยแล้วมีมุกด้วยตลอด เป็นพี่ที่น่ารักของทุกคน น่าเสียดายคนดีๆแบบนี้จริงๆที่มาเสียชีวิตลงในวัยที่ยังน้อยอยู่เลย "ขอให้พี่ไปสู่สุคตินะค่ะ ไม่ได้ไปร่วมงานด้วย แต่ขอนั่งสมาธิตั้งจิตแผ่เมตตาอยู่ที่บ้านนะค่ะ" การเสียชีวิตของพี่ทำให้นึกถึงเพื่อนสมัยมหาลัย ทำให้ได้คิดขึ้นมาอีกครั้งว่า

พวกเรายังสามารถกลับเนื้อกลับตัวได้ เมื่อพวกเรารับ พวกเราพลาดได้ แต่ว่าก็เริ่มต้นใหม่ได้ด้วยเหมือนกัน ซึ่งในตอนนี้ที่พวกเรากำลังหายใจอยู่นั้น พวกเราไม่เคยรู้จะตายวันนี้วันพรุ่ง การได้ใช้เวลากับผู้ที่รักสำคัญที่สุด ควรประทับใจกับมัน ต้องทำซะว่าวันพรุ่งเป็นวันตายของพวกเรา พวกเราบางทีก็อาจจะได้คิดขึ้นมาได้ว่า การใช้ชีวิตที่คุ้มในตลอดเวลาที่มีนั้น มันมีค่าเท่าไร จงจำไว้ว่า "อีกหน่อยเราก็ตายจากกัน ใช้เวลาที่เราเหลืออยู่ ทำทุกอย่างที่เรายังไม่ได้ทำ" RIP P'March